เชคกี้ กรีน นักแสดงการ์ตูนที่มีพรสวรรค์และมีพรีวิสเซอร์ซึ่งกลายเป็นหัวหน้าเลานจ์ในลาสเวกัสที่สมบูรณ์แบบและได้รับการเคารพจากเพื่อนและผู้ชมสดในฐานะการแสดงสแตนด์อัพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของคนรุ่นของเขา เสียชีวิตแล้วเขาอายุ 97
ม่ายของเขา มารี มูสโซ กรีน กล่าวว่า วารสารรีวิวลาสเวกัส ว่าสามีของเธอเสียชีวิตในช่วงต้นวันอาทิตย์ที่บ้านของพวกเขาเธอกล่าวว่าสามีของเธออายุ 41 ปีเสียชีวิตด้วยสาเหตุทางธรรมชาติ
ผู้ที่มองเห็นกรีนในการครอบงำตลกขบขันของเขาบนเวกัสสตริปในทศวรรษที่ 1950, ’60 และ 70 กล่าวว่าด้วยไมโครโฟนในมือเขาเขาสามารถเดินไปในห้องและทำงานกับกลุ่มคนได้อย่างไม่เหมือนใคร
เขารอไม่ไหวที่จะทอดทิ้งเรื่องตลกที่เขียนไว้เพื่อความตื่นเต้นของอิมพรอฟ
“ฉันไม่เคยแสดงเลย” กรีนบอกกับ Las Vegas Sun ในปี 2009“ฉันคิดออกไปในขณะที่ฉันไปด้วย”
กรีนทำให้แฟนๆ ของนักแสดงความบันเทิงมากมายของเขา ได้แก่ Bob Hope, Johnny Carson และที่โด่งดังที่สุดคือแฟรงค์ ซินาตรา ซึ่งเลือกเขาให้เป็นละครเปิดตัวของเขาอย่างยืดหยุ่นกรีนไม่สามารถต่อต้านการแสดงกับดาราที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาในเวลานั้น แต่บุคคลใหญ่ทั้งสองคนก็กระแทกหัวเป็นประจำและความสัมพันธ์ก็หมดลงด้วยการ์ตูนที่คู่รักของนักร้องที่โรงแรม Fontainebleau ในไมอามีบีช
มันนำไปสู่เรื่องขบขันที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขา
“แฟรงค์ ซินาตราได้ช่วยฉันครั้งหนึ่ง” กรีนจะกล่าว“คนจำนวนมากกำลังตีฉันและแฟรงค์พูดว่า ‘โอเคก็เพียงแค่พอแล้ว’”
ซินาตราไม่ได้อยู่ที่นั่นจริง กรีนกล่าวในภายหลัง แต่การบีทดาวน์นั้นเป็นเรื่องจริงความจริงเช่นกันคือเรื่องราวที่ซ้ำกันบ่อยของ Greene ขับโลด์สโมบิลเข้าไปในน้ำพุที่ราชสำนักซีซาร์ในปี 1968 ซึ่งเป็นผลมาจากสิ่งที่เขายอมรับคือปัญหาแอลกอฮอล์ที่ร้ายแรงและความปรารถนาอันตรายที่จะขับรถเมื่อเขากำลังดื่มไม่กี่ครั้ง
เขาก็ได้เรื่องเฮฮาที่มีชื่อเสียงจากช่วงเวลานั้นเหมือนกัน ต่อมากล่าวว่าเมื่อตำรวจมาถึงรถที่จมอยู่ใต้น้ำของเขาซึ่งมีที่ปัดน้ำฝนกระจกหน้ารถ เขาบอกพวกเขาว่า “อย่าพ่นขี้ผึ้ง!”
ด้วยตัวเหมือนของไลน์แบคเกอร์ มีสติสติปัญญาที่รวดเร็วเท่าฟ้าผ่า และเสียงที่บ่งบอกว่าเขาอาจเป็นนักร้องเลานจ์แทนที่จะเป็นการ์ตูนเลานจ์ กรีนในเวลากลางค่ำคืนจะได้สัมผัสกับความประทับใจหลายสิบชิ้น ทำริฟที่โต๊ะของผู้ชมและเปลี่ยนมาตรฐานดนตรีให้กลายเป็นเพลงล้อเลนจ์ได้ทันที
Tony Zoppi ผู้เป็นผู้อำนวยการด้านความบันเทิงของโรงแรมริเวียร่ามานานหลายทศวรรษ กล่าวว่ากรีนเป็นความคิดการ์ตูนที่ดีที่สุดที่เขาเคยเห็น
“เขาจะเดินออกไปบนเวทีและหยุดศีรษะหนึ่งชั่วโมง” Zoppi บอกกับ Los Angeles Times“พนักงานที่ทำหน้าที่ด้านการเสิร์ฟหนึ่งหยดแก้ว – เขาทำ 15 นาที”
เขาเผยตัวในภาพยนตร์ ได้แก่ “Tony Rome” ของปี 1967 กับ Sinatra, “History of the World Part I” ของปี 1981 กับเมล บรู๊คส์ และ “Splash” ของปี 1984 กับทอม แฮงกส์ ซึ่งแสดงในซีทคอมโครงข่าย ดังเช่น “Laverne & Shirley” และ “Mad About You” และเป็นแขกอย่างต่อเนื่องในรายการทอล์คและวาไรตี้
แต่เขาไม่เคยคลิกที่หน้าจอจริงๆเขาต้องการกลุ่มคนที่เขาสามารถโต้ตอบได้ และทั้งคืนเพื่อดึงดูดพวกเขานั่นหมายความว่าไม่เคยมีชื่อเสียงเท่านักการ์ตูนร่วมสมัยดังเช่นว่า ดอน ริคเกิลส์ บัดดี้ แฮ็คเก็ตต์ หรือคาร์สันแต่เขาก็ถอนเงินเดือนหกตัวเลขต่ออาทิตย์เหมือนกับที่พวกเขาทำสำหรับการแสดงสด
เกิด เฟรด เชลดอน กรีนฟิลด์ เกิดขึ้น กรีนได้ร้องเพลง แสดง ทำเรื่องตลกโปกฮา และสำเนียงล้อเลียนในขณะที่เติบโตขึ้นในภาคเหนือของชิคาโก
เขาดำรงตำแหน่งกองทัพเรือในสงครามโลกครั้งที่สองในมหาสมุทรแปซิฟิก
เมื่อกลับไปชิคาโก เขาไปวิทยาลัยชุมชนและคิดว่าเขาอาจเป็นคุณครูโรงยิม แต่เริ่มเล่นเกมไนท์คลับตลกเพื่อขอเงิน
ข้อเสนอการแสดงสองอาทิตย์ที่ Prevue Lounge ในนิวออร์ลีนส์กลายเป็นระยะเวลาหกปี
เขาได้แสดงครั้งแรกที่ลาสเวกัสในปี 1953เขาพบว่าเขาและสตรีปนั้นเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบ และภายในไม่กี่ปีเขาก็เป็นเจ้าของเมืองนี้1956 เขาเปิดให้เอลวิสเพรสลีย์เยาวชนที่นิวฟรอนเทียร์
“เด็กไม่ควรจะอยู่ที่นั่น” กรีนบอกกับ L.A. Times ในปี 2005“เขาออกมาในแจ็คเก็ตเบสบอลนักเล่นดนตรีสี่หรือห้าคนหลังเขาสวมแจ็คเก็ตเบสบอลมันดูเหมือนปิกนิกหลังจากการแสดงครั้งแรกพวกเขาเปลี่ยนการเรียกเก็บเงิน และฉันก็เขียนหัวเรื่อง”
เชคกี้ กรีน จะยังคงเป็นจุดสำคัญของสเวกัส
สถานที่สนามเด็กเล่นของเขา เป็นต้นว่า ริเวียร่าและทรอปิคานา เป็นเวลา 30 ปีข้างหน้า
ตั้งแต่ปี 1972 ถึง 1982 กรีนแต่งงานกับนาลานี เคเล นักเต้นที่มีการแสดง Nalani Kele Polynesian Revue เป็นเพลงฮิตในไนท์คลับที่ดำเนินมาเป็นเวลานานและในปี 1985 เขาแต่งงานกับ Marie Musso ลูกสาวของนักแซ็กโซโฟนแจ๊ส วิโด มูสโซ
ในที่สุดกรีนได้รับกิตติศัพท์ระดับชาติของเขาเขาสามารถเติมเต็มคาร์เนกีฮอลล์ และเป็นเจ้าภาพทั้ง “Tonight Show” และ “The Merv Griffin Show” ของคาร์สัน
เขาต่อสู้กับการเสพติดทั้งการดื่มและการพนัน ไม่เหมาะสำหรับเพศชายที่ใช้เวลาจำนวนมากในลาสเวกัสเขายังต่อสู้กับสิ่งที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นภาวะไม่มีชีวิตชีวาอย่างรุนแรงและอาการตื่นตระหนกซึ่งทั้งสองอย่างทำให้การแสดงยากขึ้นเมื่อเขาโตขึ้น
กรีนย้ายไปที่ปาล์มสปริงส์เพื่อพยายามเกษียณอายุในช่วงปลายปี 70 ในปี 2004 แต่เวทียังคงมีเสน่ห์และเขากลับมาดำรงตำแหน่งที่ลาสเวกัสที่ Suncoast Hotel and Casino ในปี 2009
เมื่อกลับไปที่เมืองที่ตอนนี้ครอบงำโดยคนยกตัวอย่างเช่น Celine Dion และ Cirque du Soleil กรีนพบว่าเขาสามารถเดินเล่นผ่านคาสิโนได้โดยไม่ระบุชื่อ
“ฉันเป็นตำนาน” เขาบอกกับ Sun ในปี 2009 “แต่ไม่มีใครรู้จักฉันในเวกัสอีกต่อไป”